Deze zomer raakte mij de betrekkelijkheid van het leven doordat vrienden mij ontvielen en ikzelf een boodschap rond de ziekte van kanker kreeg, die mij raakte. De mededeling van mijn arts dat ik huidkanker had en dat het kwaadaardig was, maar niet levensbedreigend deed mij toch even schrikken. Ja, alles in het leven is betrekkelijk, we zijn hier op deze aarde onderweg een jaar of tachtig, misschien negentig jaar en met uitzondering van nog oudere mensen. Een vriend van mij is in maart honderd jaar geworden, dus het kan allemaal. En toch is het leven betrekkelijk.

Adem in Adem uit en wees dankbaar – ja dankbaar voor het leven.

Dat is makkelijk praten zolang het je goed gaat, maar het wordt anders als de doodsdreiging in je leven binnen komt. Nu was het voor mij geen directe doodsdreiging, maar er kriebelde toch wel iets onzekers in mij. En als ik dan dood zou gaan – is het dan goed geweest vroeg ik mijzelf af? Ja, met mijn verstand wil ik kunnen zeggen, dat ik dan een goed leven heb gehad en het los zou kunnen laten, maar innerlijk knaagt er nog een ander onzeker stemmetje, die eigenlijk zegt dat ik toch nog graag langer zou willen leven. We weten zeker dat we zullen sterven, maar het grootste deel van de
mensen stellen het liefst zo lang mogelijk uit en zo ook ik.

Als u zichzelf deze vraagt stelt, hoe is dat dan voor u?

Adem in Adem uit en wees dankbaar. Dankbaar voor dat wat is in het leven. Kijk nu eens om u heen waar u allemaal dankbaar voor kunt zijn. Er is zoveel om dankbaar voor de zijn. En het begint met de adem die u in mag ademen. Met het leven dat is. Met de gezondheid die er voor een deel wel is. Met het dagelijkse ritme van ontmoetingen in familie, vrienden en bekenden kring. De dankbaarheid zit in kleine dingen, maar dat moet je wel willen zien. De uitnodiging is aan ons om de betrekkelijkheid van het leven in te zien, voor alles is een tijd. Dood willen we niet, nu niet en ook in de toekomst niet, dat is de drift in ons als mensen om te willen blijven leven. Toch mogen we als mens weten dat het leven beperkt is. Dat zolang wij in het leven onderweg zijn, wij een opdracht hebben om er iets goeds van te maken.

Aan u de oefening van: Adem in Adem uit en wees dankbaar.